معرفی استانداردهای دیگ بخار(بخش سوم)

در دو قسمت قبلی استاندارد های بین المللی دیگ بخار  را معرفی و دسته بندی کردیم و سپس به معرفی چند  استاندارد  رایج پرداختیم. در بخش دوم به جزیات  استاندارد دیگ بخار توسط انجمن مهندسی مکانیک ایالات متحده آمریکا پرداخته شد 

استانداردهای EN 12952 و EN 12953

در ادامه، به جزئیات بیشتر درباره استانداردهای EN 12952 و EN 12953 می‌پردازم:

1. استاندارد EN 12952:
   - بخش‌های استاندارد: استاندارد EN 12952 شامل 7 بخش مختلف است. هر بخش به جزئیات خاصی از طراحی و ساخت دیگ بخار می‌پردازد. بخش‌های استاندارد عبارتند از:
     1. بخش 1: مشخصات عمومی و تعاریف
     2. بخش 2: مشخصات تجهیزات
     3. بخش 3: مشخصات جداره‌ها
     4. بخش 4: مشخصات لوله‌ها و مجموعه‌های لوله‌ها
     5. بخش 5: مشخصات سوخت‌ها
     6. بخش 6: مشخصات کنترل و ابزار دقیق
     7. بخش 7: مشخصات سیستم‌های آب و بخار

   - موضوعات مورد پوشش: استاندارد EN 12952 موضوعات مختلفی را پوشش می‌دهد که شامل مشخصات فنی دیگ بخار مانند ابعاد، ظرفیت، فشار کاری، مواد ساخت، روش‌های آزمون و سایر جزئیات فنی است. همچنین، این استاندارد خطوط لوله، جداره‌ها، سوخت‌ها، سیستم‌های کنترل و ابزار دقیق و سیستم‌های آب و بخار را نیز مورد بررسی قرار می‌دهد.

   - پوشش فشار و دما: استاندارد EN 12952 برای دیگ بخار در فشار کاری تا 30 بار و حداکثر دمای 400 درجه سانتیگراد مورد استفاده قرار می‌گیرد. این پوشش شامل دیگ‌های بخار صنعتی با ظرفیت‌های مختلف است.

2. استاندارد EN 12953:
   - بخش‌های استاندارد: استاندارد EN 12953 نیز مانند EN 12952 شامل 7 بخش است، هر بخش به جزئیات خاصی از طراحی و ساخت دیگ بخار می‌پردازد. بخش‌های استاندارد عبارتند از:
     1. بخش 1: مشخصات عمومی و تعاریف
     2. بخش 2: مشخصات جنراتور بخار
     3. بخش 3: مشخصات جداره‌ها
     4. بخش 4: مشخصات لوله‌ها و مجموعه‌های لوله‌ها
     5. بخش 5: مشخصات سوخت‌ها
     6. بخش 6: مشخصات کنترل و ابزار دقیق
     7. بخش 7: مشخصات سیستم‌های آب و بخار

   - موضوعات مورد پوشش: استاندارد EN 12953 شامل مشخصات عمومی و الزامات کلی مربوط به طراحی و ساخت دیگ بخار است. این استاندارد تعاریف و اصطلاحات فنی، درخواست‌های طراحی، مشخصات عمومی دیگ بخار، روش‌های آزمون و ارزیابی و الزامات ایمنی را پوشش می‌دهد.

   - پوشش فشار و دما: استاندارد EN 12953 مشخصات دیگ‌های بخار را برای فشار کاری حتی تا 32 بار و دماهای حداکثر 300 درجه سانتیگراد پوشش می‌دهد. این استاندارد برای دیگ‌های بخار صنعتی با ظرفیت‌های مختلف و در محدوده‌های فشار و دمای مشخص به کار می‌رود.

به طور کلی، استانداردهای EN 12952 و EN 12953 به منظور اطمینان از ایمنی، کیفیت و عملکرد موثر دیگ بخار و همچنین تسهیل تجارت بین المللی و تبادل دانش در صنعت دیگ بخار تهیه شده‌اند. این استانداردها در طراحی، ساخت، نصب، بهره‌برداری و نگهداری دیگ‌های بخار مورد استفاده قرار می‌گیرند و توصیه می‌شود که در این صنعت از آنها پیروی شود.

تفاوت‌های بین استانداردهای EN 12952 و EN 12953 (اروپایی) و ASME BPVC (آمریکایی)

تفاوت‌های دقیق بین استانداردهای EN 12952 و EN 12953 (اروپایی) و ASME BPVC (آمریکایی) می‌تواند در جنبه‌های زیر خلاصه شود:

1. دامنه و کاربرد:
   - EN 12952 و EN 12953 بیشتر بر دیگ‌های بخار و مخازن تحت فشار متمرکز هستند که در اروپا استفاده می‌شوند و مطابق با نیازهای ویژه و قوانین اروپایی تدوین شده‌اند.
   - ASME BPVC یک مجموعه استاندارد جامع‌تر است که طیف وسیع‌تری از دیگ‌های بخار، مخازن تحت فشار، و تجهیزات هسته‌ای را پوشش می‌دهد و در سطح جهانی استفاده می‌شود.

2. فلسفه طراحی:
   - EN 12952 و EN 12953 اغلب بر اساس "طراحی بر مبنای محصول" هستند، جایی که تمرکز بر روی خصوصیات و عملکرد محصول نهایی است.
   - ASME BPVC بیشتر بر "طراحی بر مبنای ایمنی" تاکید دارد، با اهمیت دادن به اطمینان از ایمنی و پایداری طولانی مدت تجهیزات تحت فشار.

3. مواد و فرآیندهای ساخت:
   - EN استانداردها دقیق‌تر در مورد انواع مواد و فرآیندهای ساخت که در اروپا استفاده می‌شوند، هستند.
   - ASME BPVC فرآیندهای جامع‌تری برای انتخاب مواد و فرآیندهای ساخت ارائه می‌دهد و اغلب برای کاربردهای جهانی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

4. استانداردهای بازرسی و آزمون:
   - EN 12952 و EN 12953 دارای رویکردهای مشخصی برای بازرسی و آزمون هستند که ممکن است با نیازهای بازار اروپایی مطابقت داشته باشند.
   - ASME BPVC بازرسی‌ها و آزمون‌های جامع‌تری را برای اطمینان از رعایت استانداردهای بین‌المللی و ایمنی شامل می‌شود.

5. پذیرش و استفاده بین‌المللی:
   - استانداردهای EN عمدتاً در اروپا پذیرفته شده و مورد استفاده قرار می‌گیرند.
   - ASME BPVC به طور گسترده در سراسر جهان پذیرفته شده است و به عنوان یک معیار بین‌المللی برای طراحی و ساخت دیگ‌های بخار و مخازن تحت فشار به شمار می‌رود.

در نتیجه، انتخاب بین این دو مجموعه استاندارد (EN 12952/12953 و ASME BPVC) بستگی به موقعیت جغرافیایی، نیازهای بازار، و الزامات خاص پروژه دارد. اگر یک محصول یا تجهیز باید در بازار اروپا به فروش برسد یا استفاده شود، ممکن است استانداردهای EN اولویت داده شوند. از سوی دیگر، برای پروژه‌هایی که به استانداردهای بین‌المللی نیاز دارند یا در مناطقی که ASME BPVC پذیرفته شده است، استفاده از ASME BPVC معمول‌تر است.

به طور خلاصه، تفاوت‌های اصلی را می‌توان اینگونه بیان کرد:

- منطقه و قلمرو کاربرد: EN معمولاً برای بازار اروپا مناسب است، در حالی که ASME در سطح جهانی به رسمیت شناخته شده است.
- رویکرد طراحی: EN ممکن است بیشتر بر اساس معیارهای اروپایی و محلی متمرکز باشد، در حالی که ASME بر ایمنی و استانداردهای جهانی تمرکز دارد.
- مشخصات فنی و مواد: EN دارای مشخصات دقیقی برای مواد و فرآیندهای مورد استفاده در اروپا است، در حالی که ASME انعطاف‌پذیری بیشتری در انتخاب مواد و فرآیندها در سطح جهانی ارائه می‌دهد.
- استانداردهای بازرسی و آزمون: EN و ASME هر دو استانداردهای دقیقی برای بازرسی و آزمون دارند، اما ممکن است در نحوه اجرا و تأکیدات متفاوت باشند.

بنابراین، تصمیم‌گیری برای استفاده از یکی از این استانداردها باید با توجه به الزامات خاص پروژه، محدودیت‌های جغرافیایی، و استانداردهای پذیرش در بازار هدف انجام شود.